шигт малтмалаар баян орнууд Америкийн засгийн газрыг баялгаа хамгийн доогуур үнээр зарахаар ятгах гэж улс төрийн лобби ашигладаг бөгөөд бараг байгалийн баялагтай бүх л орон энэ асуудалтай тулгарч байсан бололтой. Монгол баялгийг зах зээлээс доогуур үнээр зардаг олон орнуудыг нэг. Тиймээс тухайн улс яаж хууртагдаж байна вэ гэхээр юуны тулд зарж байгаагаа мэдэхгүй хууртагдаж, баялгийнхаа бүтэн зах зээлийн үнийг авдаггүй гэсэн үг. Хэвлэл мэдээлэл энэ асуудлыг илчлэхэд том үүрэгтэй. Гэхдээ ихэнх компаниуд энэ бүхнийг нууц байлгах гэж оролддог бөгөөд гэрээний заалтуудыг нууцалснаар хэвлэл мэдээллийнхэн мэдэхгүй, тиймээс иргэд баялгаа зараад яг юуны төлөө аваад байгаагаа ч мэддэггүй. Хоёрдугаар асуудал бол цөөн хүмүүс цөөн хүмүүст л таарсан ашиг олох аргыг хайдаг. Латин Америкийн хамгийн их нөөц, газрын тостой Венесуэл улсаар жишээ авъя. Венесуэл баян орон атлаа, гурван хүний хоёр нь ядуу. Газрын тосны бага хэсэг нь л ард түмэндээ хүрдэг нь цаашлаад улс төрийн тогтворгүй байдлыг бий болгожээ. Харин улс төрийн удирдагчид үргэлж цөөн хүмүүст ашигтай байсан уламжлалт системийг өөрчлөхөөр амлах хэдий ч хамаг ашгийг хүртдэг цөөн хүмүүсийн эсэргүүцэлтэй тулгардаг. Бидний заримдаа ярьдаг “жигнэмэг хуваах” гэдэг нь том жигнэмэгийг яаж хуваах дээр тулалдах гэсэн үг бөгөөд үүний төлөө тулалдах тусам жигнэмэг нь улам жижгэрэхийг хэлдэг. Тэгэхээр асуудал нь юу вэ гэхээр хамгийн ядуу орнууд баялгийн төлөө тулалдах тусам, үр дүнд нь хүмүүс улам ядуурдаг.