• 2019-12-02

Улаанбаатарт 10 хэм хүйтэн байна

img
Гэрэл зургийг MPA.mn

 

Малчид, иргэдэд зориулсан мэдээ: Өнөө маргаашдаа нутгийн зүүн хэсгээр ялимгүй цас орж, явган шуурна.

 

2019 оны 12 дугаар сарын 01-ний 20 цагаа­с 12 дугаар сарын 02-ны 20 цаг хүртэлх цаг агаарын урьдчил­сан мэдээ:

 

БАРУУН АЙМГУУДЫН НУТГААР: Солигдмол үүлтэй. Цас орохгүй. Салхи баруун өмнөөс секундэд 6-11 метр. Хангайн уулархаг нутаг, Завхан голын эх, Хүрэн бэлчир орчим, Идэр, Тэс голын хөндийгөөр шөнөдөө 28-33 хэм, өдөртөө 14-19 хэм, Алтайн өвөр говиор шөнөдөө 9-14 хэм, өдөртөө 1-6 хэм, бусад нутгаар шөнөдөө 17-22 хэм, өдөртөө 6-11 хэм хүйтэн байна.

 

ТӨВИЙН АЙМГУУДЫН НУТГААР: Солигдмол үүлтэй. Шөнөдөө нутгийн хойд хэсгээр, өдөртөө нутгийн зүүн хэсгээр ялимгүй цас орж, явган шуурга шуурна. Салхи баруун хойноос секундэд 7-12 метр. Дархадын хотгор болон Хөвсгөлийн уулсаар шөнөдөө 25-30 хэм, өдөртөө 15-20 хэм, Хангай, Хэнтийн уулархаг нутаг, Эг-Үүр, Орхон, Хараа, Ерөө, Туул, Тэрэлж голын хөндийгөөр шөнөдөө 21-26 хэм, өдөртөө 8-13 хэм, бусад нутгаар шөнөдөө 15-20 хэм, өдөртөө 5-10 хэм хүйтэн байна.

 

ЗҮҮН АЙМГУУДЫН НУТГААР: Солигдмол үүлтэй. Зарим газраар ялимгүй цас орж, зөөлөн цасан шуурга шуурна. Салхи хойноос секундэд 5-10 метр, зарим газраар секундэд 12-14 метр хүрч ширүүснэ. Шөнөдөө бүх нутгаар 20-25 хэм, өдөртөө нутгийн зүүн хэсгээр 12-17 хэм, бусад нутгаар 9-14 хэм хүйтэн байна.

 

ОТРЫН НУТАГ ХЭРЛЭНБАЯН-УЛААН ОРЧМООР: Үүлшинэ. Цас орохгүй. Салхи баруун хойноос секундэд 5-10 метр, өдөртөө түр зуур секундэд 12-14 метр хүрч ширүүснэ. Шөнөдөө 20-22 хэм, өдөртөө 6-8 хэм хүйтэн байна.

 

ГОВИЙН АЙМГУУДЫН НУТГААР: Багавтар үүлтэй. Цас орохгүй. Салхи баруунаас секундэд 7-12 метр. Өмнөговийн нутгаар шөнөдөө 10-15 хэм, өдөртөө 1-6 хэм, бусад нутгаар шөнөдөө 15-20 хэм, өдөртөө 4-9 хэм хүйтэн байна.

 

УЛААНБААТАР ХОТ: Үүлшинэ. Цас орохгүй. Салхи баруун хойноос секундэд 6-11 метр. Шөнөдөө Яармаг-Сонгины орчмоор 24-26 хэм, бусад хэсгээр 18-20 хэм, өдөртөө 8-10 хэм хүйтэн байна.

СЭТГЭГДЭЛ БИЧИХ

Мангас-өвөө:
Шөнө Настяд гижигдсэн мэдрэмж төрөв. Тэрбээр харлаа: Юу вэ ? Настягийн нүүрэн дээгүүр Мирза муур урт сахлаа явуулж байв. Савраараа Мирза хөнжлийг нь хуу татаж Настягийн унтлагын хувцаснаас татав.Дараа нь сандлын арын түшлэгт өлгөөтэй байсан Настягийн даашинзыг шүдээрээ зуун авч түүнд өгөв. Настя хувцасласан ба шаахайгаа ч өмсөв. Муур Настя руу эргэж харан хаалга руу явав. Настя ч түүний араас явлаа. Цэцэрлэг цагаан шөнийн өнгөгүй туяанд нэлэнхүйдээ автжээ.Нэг ч навчис хөдөлсөнгүй. Бүгд анир чимээгүй. Мирза цэцэрлэгийн хаалгаруу дөхөж савраараа түлхэв. -Чи намайг хаашаа дагуулаад байна вэ ? гэж Насткя шивнэв. Ийм аниргүй нам гүмд чанга ярихыг ч хүссэнгүй. Муур харцаараа "Яв" гэж тушаалаа. Тосгоны гудамж хов хоосон. Алимны модод л цэцэглэж байв. Чихэрлэг амтлагаасаа ч болсонуу тэд цагаан ягаан өнгийн дэлбээ унагаж ховор анхилуун цас цутгаж байх шиг санагдав. Мирза, Настя нар алхсаар тэнгисийн булан дээр хүрч ирэв. Тэнгис зөөлөн цайвар цэнхэр өнгөтэй, яг л том тунгалаг толь мэт харагдаж байв. Настины шаахай маш их элс болсон тул түүнээ сэгсрэхийг нь Мирза хүлээсээр зогсож байв. Гэхдээ Настя шаахайгаа өмссөнгүй. Гартаа шаахайгаа барьсаар хөл нүцгэн алхав. Эрэг дээр усан дээр байрлах завь хөвнө. Мирза түүн рүү үсэрчив. Настя ч бас завинд суулаа. Тэд буланг гатлав. Удалгүй тэнхлэг дээр сүмийн шовх орой болон цамхгууд гарч ирэв.- Аа, бид Ленинград руу явж байна, - гэж Настя тааварлав, - Гэхдээ яагаад? Аав, ээж нь амралтаараа ниссэн. Би авга эгчтэйгээ зуслан дээр байгаа.
2019-12-02
Өө, нагац эгч сэрчвэл би байхгүй байдаг. Гэхдээ энд тэд далайд биш, харин өргөн чөлөөгөөр явж байв. Цементэн зам нь Настягийн улыг хайрна. Настя хөл рүүгээ харвал хөл нүцгэн байна: завин дээр шаахайгаа мартжээ. - Би гудамжаар хөл нүцгэн явж байна! - гэж Настя дуу алдав, - Энэ нь миний хувьд тийм ч зохимжтой биш юм. Мирза сахлаа хөдөлгөн шоолж :Ямар хамаатай юм бэ? гэж шивнэв.Гэтэл гэнэт түүний сахал нь хусагдаж чихээрээ толгойгоо даран 2 чих нь өөд өөдөөсөө нийлэв. Энэ бүхэн бөөгнөрч, том судалтай бөмбөлөг шиг харагдав. Тэр юу болсон бэ? гэж Настя эргэн тойрноо харав. Ээж ээ! Хамаг чадлаараа нэгэн хөгшин хүн тэдэн рүү гүйж байна, тахианы эзэн! өө! - Болгоогтун, хонгор минь! - Өвгөн хорсолтойгоор хашгирав, - Та нар намайг дагахаар шийдсэн үү? Одоо би та нар дээр хүрч очно! Би өвгөн мангас байна. Өвгөн гараа сунган Настя,болон Мирзаг шүүрч аваад сахалаараа орооцолдуулав. Мирза гийнав. Настя аймшигтай орилж, ... нүдээ нээв. Тэр орондоо хэвтэн, хөнжилдөө орооцолдож, хөл нүцгэн байх юм. Цонхоор цагаан шөнө үзэгдэнэ. Авга эгч нь орон дээрээ бөх гэгч унтана. Мирза Настягийн хөлд байв. Түүний дугуй ногоон нүд нь гялалзаж харагдана. Настя босч суугаад салгалж чичирхийлсэн гараараа хөнжлөө засаад Мирза руу харав. Муурынх нь үс норсон байв. - Бид өвөө-мангасаас аврагдсан нь тун сайхан хэрэг! гэж Настя түүнд хэлэв. Муур нь хуурай ширүүн хэлээрээ Настягийн гарыг долоох ажээ. Настя Мирзаг тэвэрч аваад унтаад өгөв. Өглөө нь Настя зүүдээ эргэн санав, гэхдээ ямар нэгэн тодорхойгүй байдлаар: Мирза түүнийг унтаж байхад нь нам гүм цэцэрлэгрүү хөтөлж, тэд тэнгисээр хөвөж, шаахайгаа ч гээжээ. Дараа нь тэд тахианы эзэнд баригджээ - аймшиг! Тэр үүнийг маш сайн санаж, одоо бат мэдэж авлаа: сахалтай өвгөн бол мангас-өвөө юм!
2019-12-02
Өө, нагац эгч сэрчвэл би байхгүй байдаг. Гэхдээ энд тэд далайд биш, харин өргөн чөлөөгөөр явж байв. Цементэн зам нь Настягийн улыг хайрна. Настя хөл рүүгээ харвал хөл нүцгэн байна: завин дээр шаахайгаа мартжээ. - Би гудамжаар хөл нүцгэн явж байна! - гэж Настя дуу алдав, - Энэ нь миний хувьд тийм ч зохимжтой биш юм. Мирза сахлаа хөдөлгөн шоолж :Ямар хамаатай юм бэ? гэж шивнэв.Гэтэл гэнэт түүний сахал нь хусагдаж чихээрээ толгойгоо даран 2 чих нь өөд өөдөөсөө нийлэв. Энэ бүхэн бөөгнөрч, том судалтай бөмбөлөг шиг харагдав. Тэр юу болсон бэ? гэж Настя эргэн тойрноо харав. Ээж ээ! Хамаг чадлаараа нэгэн хөгшин хүн тэдэн рүү гүйж байна, тахианы эзэн! өө! - Болгоогтун, хонгор минь! - Өвгөн хорсолтойгоор хашгирав, - Та нар намайг дагахаар шийдсэн үү? Одоо би та нар дээр хүрч очно! Би өвгөн мангас байна. Өвгөн гараа сунган Настя,болон Мирзаг шүүрч аваад сахалаараа орооцолдуулав. Мирза гийнав. Настя аймшигтай орилж, ... нүдээ нээв. Тэр орондоо хэвтэн, хөнжилдөө орооцолдож, хөл нүцгэн байв. Цонхоор цагаан шөнө үзэгдэнэ. Авга эгч нь орон дээрээ бөх гэгч унтана. Мирза Настягийн хөлд байв. Түүний дугуй ногоон нүд нь гялалзаж харагдана. Настя босч суугаад салгалж чичирхийлсэн гараараа хөнжлөө засаад Мирза руу харав. Муурын үс норсон байв. - Бид өвөө-мангасаас аврагдсан нь тун сайхан хэрэг! гэж Настя түүнд хэлэв. Муур нь хуурай ширүүн хэлээрээ Настягийн гарыг долоох ажээ. Настя Мирзаг тэвэрч аваад унтаад өгөв. Өглөө нь Настя зүүдээ эргэн санав, гэхдээ ямар нэгэн тодорхойгүй байдлаар: Мирза түүнийг унтаж байхад нь нам гүм цэцэрлэгрүү хөтөлж, тэд тэнгисээр хөвөж, шаахайгаа ч гээжээ. Дараа нь тэд тахианы эзэнд баригджээ - аймшиг! Тэр үүнийг маш сайн санаж, одоо бат мэдэж авлаа: сахалтай өвгөн бол мангас-өвөө(шулам) юм!
2019-12-02
Өө, нагац эгч сэрчвэл би байхгүй. Гэхдээ энд тэд далайд биш, харин өргөн чөлөөгөөр явж байв. Цементэн зам нь Настягийн улыг хайрна. Настя хөл рүүгээ харвал хөл нүцгэн байна: завин дээр шаахайгаа мартжээ. - Би гудамжаар хөл нүцгэн явж байна! - гэж Настя дуу алдав, - Энэ нь миний хувьд тийм ч зохимжгүй юм. Мирза сахлаа хөдөлгөн шоолж :Ямар хамаатай юм бэ? гэж шивнэв.Гэтэл гэнэт түүний сахал нь хусагдаж чихээрээ толгойгоо даран 2 чих нь өөд өөдөөсөө нийлэв. Энэ бүхэн бөөгнөрч, том судалтай бөмбөлөг шиг харагдав. Тэр юу болсон бэ? гэж Настя эргэн тойрноо харав. Ээж ээ! Хамаг чадлаараа нэгэн хөгшин хүн тэдэн рүү гүйж байна, тахианы эзэн! өө! - Болгоогтун, хонгор минь! - Өвгөн хорсолтойгоор хашгирав, - Та нар намайг дагахаар шийдсэн үү? Одоо би та нар дээр хүрч очно! Би өвгөн шулам байна. Өвгөн гараа сунган Настя,болон Мирзаг шүүрч аваад сахалаараа орооцолдуулав. Мирза гийнав. Настя аймшигтай орилж, ... нүдээ нээв. Тэр орондоо хэвтэн, хөнжилдөө орооцолдож, хөл нүцгэн байв. Цагаан шөнө цонхоор харагдав. Авга эгч нь орон дээрээ бөх гэгч унтана. Мирза Настягийн хөлд байв. Түүний дугуй ногоон нүд нь гялалзаж байв. Настя босч суугаад салгалж чичирхийлсэн гараараа хөнжлөө засаад Мирза руу харав. Муурын үс нойтон байв. - Бид өвөө-мангасаас аврагдсан нь тун сайхан хэрэг! гэж Настя түүнд хэлэв. Муур нь хуурай ширүүн хэлээрээ Настягийн гарыг долоох ажээ. Настя Мирзаг тэвэрч аваад унтаад өгөв. Өглөө нь Настя зүүдээ эргэн санав, гэхдээ ямар нэгэн тодорхойгүй байдлаар: Мирза түүнийг унтаж байхад нь нам гүм цэцэрлэгрүү хөтөлж, тэд тэнгисээр хөвөж, шаахайгаа ч гээжээ. Дараа нь тэд тахианы эзэнд баригджээ - аймшиг! Тэр үүнийг маш сайн санаж, одоо бат мэдэж авлаа: сахалтай өвгөн бол мангас-өвөө юм!
2019-12-02
Ой, тетя проснётся, а меня нет Но тут они оказались не в море, а на проспекте. Асфальт холодил Настины подошвы. Глянула Настя на свои ноги, а они босые: сандалии- то она в лодке забыла. - Я босиком на улице! - воскликнула Настя, - Это мне не прилично. Мирза насмешливо шевельнул усами: мол, какая чепуха! И вдруг усы у него встопорщились, уши прижались к голове. Он весь распушился, стал похож на громадный полосатый шар и воиственно заурчал. Что с ним такое ? Настя огляулась. Мамочка! Со всех сил к ним бежит старик, хозяин п етуха! - Попались, голубчики! - Злорадно закричал старик, - Выслеживать меня вздумали? Сейчас до нас доберусь! Я ведь дед - яга! Старик протянул руки, схватил Настю и Мирзу и стал их опутывать своей бородой. Мирза зашипел. Настя в ужасе закричала и....открыла глаза. Она лежала в постели, запутавшись в одеяле, а ноги торчали голые. Белая ночь глядела в окно. На другой кровати крепко спала тётя. В ногах у Насти потягивался Мирза. Круглые зелёные глаза его сверкали. Настя села, дрожащими руками расправила одеяло и поглядила Мирзу. Шерсьт у кота была влажная. - Как хорошо, что мы спаслись от деда -яги! сказала ему Настя . Шершавым язычком кот лызнул Настину руку. Настя прижала к себе Мирзу и заснула. Утром Настя вспомнила свой сон, но как-то смутно: Мирза вёл её по спящему саду, они плыли по морю, она потеряла сандалии. А потом их схватил хозяин петуха - ужас! Вот это она ясно помнила и теперь твёрдо знала: старик с бородой - дед -яга!
2019-12-02
Өө, нагац эгч сэрчвэл би байхгүй. Гэхдээ энд тэд далайд биш, харин өргөн чөлөөгөөр явж байв. Цементэн зам нь Настягийн улыг хайрна. Настя хөл рүүгээ харвал хөл нүцгэн байна: завин дээр шаахайгаа мартжээ. - Би гудамжаар хөл нүцгэн явж байна! - гэж Настя дуу алдав, - Энэ нь миний хувьд тийм ч зохимжгүй юм. Мирза сахлаа хөдөлгөн шоолж :Ямар хамаатай юм бэ? гэж шивнэв.Гэтэл гэнэт түүний сахал нь хусагдаж чихээрээ толгойгоо даран 2 чих нь өөд өөдөөсөө нийлэв. Энэ бүхэн бөөгнөрч, том судалтай бөмбөлөг шиг харагдав. Тэр юу болсон бэ? гэж Настя эргэн тойрноо харав. Ээж ээ! Хамаг чадлаараа нэгэн хөгшин хүн тэдэн рүү гүйж байна, тахианы эзэн! өө! - Болгоогтун, хонгор минь! - Өвгөн хорсолтойгоор хашгирав, - Та нар намайг дагахаар шийдсэн үү? Одоо би та нар дээр хүрч очно! Би өвгөн шулам байна. Өвгөн гараа сунган Настя,болон Мирзаг шүүрч аваад сахалаараа орооцолдуулав. Мирза гийнав. Настя аймшигтай орилж, ... нүдээ нээв. Тэр орондоо хэвтэн, хөнжилдөө орооцолдож, хөл нүцгэн байв. Цагаан шөнө цонхоор харагдав. Авга эгч нь орон дээрээ бөх гэгч унтана. Мирза Настягийн хөлд байв. Түүний дугуй ногоон нүд нь гялалзаж байв. Настя босч суугаад салгалж чичирхийлсэн гараараа хөнжлөө засаад Мирза руу харав. Муурын үс нойтон байв. - Бид өвөө-мангасаас аврагдсан нь тун сайхан хэрэг! гэж Настя түүнд хэлэв. Муур нь хуурай ширүүн хэлээрээ Настягийн гарыг долоох ажээ. Настя Мирзаг тэвэрч аваад унтаад өгөв. Өглөө нь Настя зүүдээ эргэн санав, гэхдээ ямар нэгэн тодорхойгүй байдлаар: Мирза түүнийг унтаж байхад нь нам гүм цэцэрлэгрүү хөтөлж, тэд тэнгисээр хөвөж, шаахайгаа ч гээжээ. Дараа нь тэд тахианы эзэнд баригджээ - аймшиг! Тэр үүнийг маш сайн санаж, одоо бат мэдэж авлаа: сахалтай өвгөн бол мангас-өвөө юм!
Шөнө Настяд гижигдсэн мэдрэмж төрөв. Тэрбээр харлаа: Юу вэ ? Настягийн нүүрэн дээгүүр Мирза муур урт сахлаа явуулж байв. Савраараа Мирза хөнжлийг нь хуу татаж Настягийн унтлагын хувцаснаас татав.Дараа нь сандлын арын түшлэгт өлгөөтэй байсан Настягийн даашинзыг шүдээрээ зуун авч түүнд өгөв. Настя хувцасласан ба шаахайгаа ч өмсөв. Муур Настя руу эргэж харан хаалга руу явав. Настя ч түүний араас явлаа. Цэцэрлэг цагаан шөнийн өнгөгүй туяанд нэлэнхүйдээ автжээ.Нэг ч навчис хөдөлсөнгүй. Бүгд анир чимээгүй. Мирза цэцэрлэгийн хаалгаруу дөхөж савраараа түлхэв. -Чи намайг хаашаа дагуулаад байна вэ ? гэж Насткя шивнэв. Ийм аниргүй нам гүмд чанга ярихыг ч хүссэнгүй. Муур харцаараа "Яв" гэж тушаалаа. Тосгоны гудамж хов хоосон. Алимны модод л цэцэглэж байв. Чихэрлэг амтлагаасаа ч болсонуу тэд цагаан ягаан өнгийн дэлбээ унагаж ховор анхилуун цас цутгаж байх шиг санагдав. Мирза, Настя нар алхсаар тэнгисийн булан дээр хүрч ирэв. Тэнгис зөөлөн цайвар цэнхэр өнгөтэй, яг л том тунгалаг толь мэт харагдаж байв. Настины шаахай маш их элс болсон тул түүнээ сэгсрэхийг нь Мирза хүлээсээр зогсож байв. Гэхдээ Настя шаахайгаа өмссөнгүй. Гартаа шаахайгаа барьсаар хөл нүцгэн алхав. Эрэг дээр усан дээр байрлах завь хөвнө. Мирза түүн рүү үсэрчив. Настя ч бас завинд суулаа. Тэд буланг гатлав. Удалгүй тэнхлэг дээр сүмийн шовх орой болон цамхгууд гарч ирэв.- Аа, бид Ленинград руу явж байна, - гэж Настя тааварлав, - Гэхдээ яагаад? Аав, ээж нь амралтаараа ниссэн. Би авга эгчтэйгээ зуслан дээр байгаа.
2019-12-02
Шөнө Настяд гижигдсэн мэдрэмж төрөв. Тэрбээр харлаа: Юу вэ ? Настягийн нүүрэн дээгүүр Мирза муур урт сахлаа явуулж байв. Савраараа Мирза хөнжлийг нь хуу татаж Настягийн унтлагын хувцаснаас татав.Дараа нь сандлын арын түшлэгт өлгөөтэй байсан Настягийн даашинзыг шүдээрээ зуун авч түүнд өгөв. Настя хувцасласан ба шаахайгаа ч өмсөв. Муур Настя руу эргэж харан хаалга руу явав. Настя ч түүний араас явлаа. Цэцэрлэг цагаан шөнийн өнгөгүй туяанд нэлэнхүйдээ автжээ.Нэг ч навчис хөдөлсөнгүй. Бүгд анир чимээгүй. Мирза цэцэрлэгийн хаалгаруу дөхөж савраараа түлхэв. -Чи намайг хаашаа дагуулаад байна вэ ? гэж Насткя шивнэв. Ийм аниргүй нам гүмд чанга ярихыг ч хүссэнгүй. Муур нь харцаараа "Яв" гэж тушаав. Тосгоны гудамж хов хоосон. Алимны модод л цэцэглэж байв. Чихэрлэг амтлагаасаа ч болсонуу тэд цагаан ягаан өнгийн дэлбээ унагаж ховор анхилуун цас цутгаж байх шиг санагдав. Мирза, Настя нар тэнгисийн булан дээр хүрч ирэв. Тэнгис зөөлөн цайвар цэнхэр өнгөтэй, яг л том тунгалаг толь мэт харагдаж байв. Настины шаахай маш их элс болсон тул түүнээ сэгсрэхийг Мирза нь хүлээсээр зогсож байв. Гэхдээ Настя шаахайгаа өмссөнгүй. Хөл нүцгэн алхаж гартаа шаахайгаа барив.Эрэг дээр усан дээр байрлах завь хөвсөөр ирэв. Мирза түүн рүү үсэрчив. Настя ч бас завинд суулаа. Тэд буланг гатлав. Удалгүй тэнхлэг дээр сүмийн шовх орой,болон цамхгууд гарч ирэв.- Аа, бид Ленинград руу явж байна, - гэж Настя тааварлав, - Гэхдээ яагаад? Аав, ээж нь амралтаараа ниссэн. Би авга эгчтэйгээ зуслан дээр байгаа.
2019-12-02
Өвгөн шулам:
Шөнө Настяд гижигдсэн мэдрэмж төрөв. Тэрбээр харлаа: Юу вэ ? Настягийн нүүрээр Мирза муур урт сахлаа явуулж байв. Савраараа Мирза хөнжлийг хуу татаж Настягийн унтлагын хувцаснаас татав.Дараа нь сандлын арын түшлэгт өлгөөтэй байсан Настягийн даашинзыг шүдээрээ зуун авч түүнд өгөв. Настя хувцасласан ба сандаалаа ч өмсөв. Муур Настя руу эргэж харан хаалга руу явав. Настя ч түүний араас явлаа. Цэцэрлэг цагаан шөнийн өнгөгүй туяанд нэлэнхүйдээ автсан байв.Нэг ч навчис хөдөлсөнгүй Бүгд анир чимээгүй. Мирза хаалгаруу дөхөж савраараа түлхэв. -Чи намайг хаашаа дагуулаад байна вэ ? гэж Насткя шивнэв. Ийм аниргүй нам гүмд чанга ярихыг ч хүссэнгүй. Муур харцаараа "Яв" гэж тушаав. Тосгоны гудамж хов хоосон. Алимны модод л цэцэглэж байв. Чихэрлэг амтлагаасаа ч болсонуу тэд цагаан ягаан дэлбээ унагаж ховор анхилуун цас цутгаж байх шиг санагдав. Мирза, Настя нар тэнгисийн булан дээр хүрч ирэв. Тэнгис нь зөөлөн цайвар цэнхэр өнгөтэй, яг л том тунгалаг толь мэт харагдаж байв. Настины шаахай маш их элс болсан тул түүнээ сэгсрэхийг Мирза нь хүлээсээр зогсож байв. Гэхдээ Настя шаахайгаа өмссөнгүй. Хөл нүцгэн алхалж гартаа шаахайгаа барьсан байв.Эрэг дээр усан дээр байрлах завь хөвөж ирэв. Мирза түүн рүү үсэрчив. Настя бас завинд суучив. Тэд буланг гатлав. Удалгүй тэнхлэг дээр сүмийн шовх орой,болон цамхгууд гарч ирэв.- Аа, бид Ленинград руу явж байна, - гэж Настя тааварлав, - Гэхдээ яагаад? Аав, ээж нь амралтаараа ниссэн. Би авга эгчтэйгээ зуслан дээр байгаа.
2019-12-02
ДЕД-ЯГА:
Ночью Насте стало щекотно.Она посмотрела; Что такое ? Кот Мирза водил длинным усом по Настинному лицу. -Тебе чего ?- спросила Настя. Лапой Мирза отбросил одеяло и потянул Настю ночную рубашку. Потом взял в зубы Настино платье, висевшее на спинке стула и подал ей. Настя оделась и обула сандалий. Кот пошёл к двери оглядываясь На Настю. Настя пошла за ним. Сад был залит бескрасочным светом белой ночи. Ни один листик не шевелился .Все молчало. Мирза прошествовал к калитке, толкнул её лапой.- Куда ты ведёшь меня ?- прошептала Настя. В этой бледной тишине отчего -то не хотелось говорить громко. Взглядом кот приказал: "Иди!" Улицы дачного посёлка были пустынны. Доцветали яблони. В сладкой дрёме они роняли бело-розовые лепестки, и казалось ,что сыплется редкий душистый снег. Мирза и Настя пришли к заливу. Море было нежно-сизого цвета, большое и гладкое как зеркало. В сандалии у Насти набилось столько песку, что Мирзе пришлость ждать, пока она разуется и вытряхнет песок. Но обуваться Настя не стала. Пошла босиком , держа сандалии в руке. У берега колыхалась на воде лодка. Мирза прыгнул в неё. Настя тоже влезла в лодку. И они поплыли по заливу. Вскоре на горизонте показались шпили и башни. - А, мы плывём в Ленинград, - Догадалась Настя, - Но зачем ? Мама с папой улетели в отпуск. А мы с тётей живём на даче.
2019-12-02
Өвгөн шулам:
Шөнө Настяд гижигдсэн мэдрэмж төрөв. Тэрбээр харлаа: Юу вэ ? Настягийн нүүрээр Мирза муур урт сахлаа явуулж байв. Савраараа Мирза хөнжлийг хуу татаж Настягийн унтлагын хувцаснаас татав.Дараа нь сандлын арын түшлэгт өлгөөтэй байсан Настягийн даашинзыг шүдээрээ зуун авч түүнд өгөв. Настя хувцасласан ба сандаалаа ч өмсөв. Муур Настя руу эргэж харан хаалга руу явав. Настя ч түүний араас явлаа. Цэцэрлэг цагаан шөнийн өнгөгүй туяанд нэлэнхүйдээ автсан байв.Нэг ч навчис хөдөлсөнгүй Бүгд анир чимээгүй. Мирза хаалгаруу дөхөж савраараа түлхэв. -Чи намайг хаашаа дагуулаад байна вэ ? гэж Насткя шивнэв. Ийм аниргүй нам гүмд чанга ярихыг ч хүссэнгүй. Муур харцаараа "Яв" гэж тушаав. Тосгоны гудамж хов хоосон. Алимны модод л цэцэглэж байв. Чихэрлэг амтлагаасаа ч болсонуу тэд цагаан ягаан дэлбээ унагаж ховор анхилуун цас цутгаж байх шиг санагдав. Мирза, Настя нар тэнгисийн булан дээр хүрч ирэв. Тэнгис нь зөөлөн цайвар цэнхэр өнгөтэй, яг л том тунгалаг толь мэт харагдаж байв. Настины шаахай маш их элс болсан тул түүнээ сэгсрэхийг Мирза нь хүлээсээр зогсож байв. Гэхдээ Настя шаахайгаа өмссөнгүй. Хөл нүцгэн алхалж гартаа шаахайгаа барьсан байв.Эрэг дээр усан дээр байрлах завь хөвөж ирэв. Мирза түүн рүү үсэрчив. Настя бас завинд суучив. Тэд буланг гатлав. Удалгүй тэнхлэг дээр сүмийн шовх орой,болон цамхгууд гарч ирэв.- Аа, бид Ленинград руу явж байна, - гэж Настя тааварлав, - Гэхдээ яагаад? Аав, ээж нь амралтаараа ниссэн. Би авга эгчтэйгээ зуслан дээр байгаа.