Ирээдүйг би таньгүйгээр туулах учиртай ажээ. Зовсон шаналсан баярласан үедээ гүйгээд очих хувьгүй байжээ. Хорвоогийн жамаар бус хүн араатнууд,бурхан биш буг болсон хүмүүс та биднийг хагацаалаа. Төрсөн ахаас минь өөрцгүй болтлоо дотносож түшиж тулж явсан юмсан. Ямар ч зовлонг туулаад гарах чадал байвч хагацалын өмнө гутарч гашуудахаас өөрийг хийж үл чадна. Зул ассан зургийг тань харж зүрхээ зүсэхээс хэтрэхгүй нь ээ. Хагацал хаалга тогшиж хэзээ ч дахин уулзахгүй гэж бодсонгүй ээ. Одоо надад дурсамж л үлдлээ. Үнэнч шударга, хөдөлмөрч чанарыг тань өвлөн үйл хэргийг тань үргэлжлүүлж, эцсийн мөчөө хүртэл хайрлан нандигнасан хоёр үрийг тань энэрч явах хариуцлага л үлджээ.

Наранбаатарын шавь байсан болохоор ямар ч диплом надад хэрэг болоогүй. Түмэнд хүндлэгдсэн таны нэр төр шавь нарын тань гишгэх зам, өгсөх шат байсан юм шүү.

Өнгөрсөн хүний араас магтаалын үгс цуврахыг та минь үзэж чаддаггүй байж билээ. “Амьдад нь хэлээгүй магтаалыг авсанд орсон хойно нь урсгаад яахын” гэж уурсдаг байж билээ. Өнгөрсөний араас магтаал бус үнэн үг хэлэхэд яадаг байнаа, Алдаа дутагдалгүй хүн гэж байхгүй, айхгүй хэлэхэд яадаг байна аа гээд  бухимддаг байж билээ. Бурхны оронд байгаа ариун сүнс тань бас л уурсаж байгаа байхдаа. Тэгвэл би хэлье ээ. Та аймхай. Та аймхай шүү дээ. Хатуу үг хэлвэл гомдоно гээд, хэтэрхий загнуул уйлчихна гээд биднээс та айдаг байсан шүү дээ.

Хайрт ах минь уулзаж чадалгүй утсаар л ярьсныг минь уучлаарай. Хүрээд ир гэхэд чинь хүрч очоогүйг минь өршөөгөөрэй.

Хэр их баярлаж явдгаа хэлээгүйдээ, хичнээн их хүндэтгэж хайрлаж  байдгаа илэрхийлээгүйдээ би харамсаж байна. Гол минь харлаж зүрх минь янгинах юм.

Харамсал гашуудалд автаж цөхрөнгөө бараад ч та минь ирэхгүй. Хүнд үе тохиолдож хашгирч дуудаад ч би нэмэргүй. Үүрд хагaцья даа ах минь. Бөртгөр хоёр үрээ санавч бөөцийлж өсгөсөн ижий дээрээ та очлоо. Гомдол цөхөрлийн нулмисанд минь хөвсөөр бурхны оронд тайван амардаа.