...Хаврын урь орсон цагаар л юм байх. Данзан гуай Баянхангай уулын  өвөрт хаваржиж буй айл руу явж байгаад Тогтохын даваан дээр дөрөө мулталж л дээ. Овоонд чулуу нэмээд мордох гэтэл нуруунаас нь хэн нэгэн хүчтэй дугтраад авч гэнэ. Цочсондоо мань эр эргэн харвал юу байсан гэж санана.

Томоо гэгчийн саарал чоно араа шүдээ ярзайлган зогсч байх нь тэр.

Хээрийн боохойг өөдөөсөө үсрэнгүүт самбаачлан хоёр чихнээс нь зуурч аваад дугтартал гарынх нь аясаар сунан унаж. Тэр дор нь дээрээс нь дарж багалзуурдан ойролцоох хад руу хэд савтал ≪хэцүү нэрт≫ хөдөлгөөнгүй болж. Тэгэнгүүт нь мориндоо ганзагалан барааны газарт харагдах хот айлыг зорьсон ч замдаа толгой нь эргэж, мориноосоо буунгуутаа унаад өгч.

≪Ухаан нэг хэсэг балартсан. Олон ирсэн бололтой ≪Yгүй, яаж амьд гараа вэ. Манай хот айлыг үүрээр түйвээгээд арилсан галзуу азарган чоныг авлачихсан байна шүү дээ≫ гэх яриа бүдэг бадаг сонсогдож байсансан≫ хэмээн тэрбээр дурссан байдаг. Энэ явдлаас хойш....................

Үргэлжлэлийг ЭНД ДАРЖ уншина уу