Коронавирусийн халдвараар Монгол Улсын 493 хүн амь насаа алдаад байна. Эхэндээ ужиг хууч өвчтэй өвгөд хөгшид тэнгэрт дэвшиж байсан бол одоо хөгшин залуу гэж нас ялгаварлахгүйгээр халдварын өвчлөл хүндэрч, хорвоог орхиж байна. Харин энэ тухай төр засаг ам нээсэнгүй, хэн ч хэнд ч эмгэнэл илэрхийлсэнгүй. Өдөрт 10, 11 хүн нас барлаа гэж зарлахаас өөрцгүй л улсад хэн, хэзээ үхэх нь тодорхойгүй амьдарч байна. 

Хэрвээ хүн ёсоор бол Засгийн газар, УИХ, Ерөнхийлөгч нь төрийн сэнтийгээс халдвараар нас барсан зуу зуун хүний гэр бүл эмгэнэл илэрхийлэх байлаа. Харин манай төрийн эрх мэдэлтнүүд ингэсэнгүй. Харин ч эсрэгээрээ халдварыг улам тараах үйл ажиллагааг тасралтгүй явуулж, иргэдийнхээ амь насанд заналхийлэв. Ерөнхийлөгчийн сонгуулийн сурталчилгаа хэмээн аймаг бүрт маш олон хүмүүсийг бөөгнөрүүлж, эрсдэлд оруулсан. Бас Ерөнхийлөгч нь одон медаль тарааж, мянга мянган хүмүүсийн амь насыг төмрөөр үнэлсэн. Олуулаа бөөгнөрч, одон медаль авсан. Тэрнийхээ найрыг хийнэ гэж мөн л бөөгнөрсөн. Зөвхөн энэ хоёрхон үйл явдлаас бол маш олон хүн халдвар авч, зарим нь нас барлаа. 

Өчигдрийн байдлаар 493 хүн нас барчихлаа. Өнөөдрийн 11.00 цагт нас баралт 500 давсныг мэдээлэх биз. Төр мэдээлж, бид сонсоод л өнгөрдөг болж. 500 гэр бүлд хагацал, харуусалтай нүүр тулж, талийгаачтайгаа салах ёс ч хийж чадахгүй явууллаа. Өчнөөн олон жил үр хүүхдүүдтэйгээ амьдарсан буянтай буурал ээж, аав, өвөө эмээтэйгээ салах ёс хийх боломжгүй, хүний ёсоор үдэн гаргаж чадахгүй байгадаа хичнээн их харамссан бол тэр гэр бүлүүд. Өвчин ийм энэрэнгүй байлаа ч төрийнхөн хүнлэг байх ёстой. Ядаж хагацал амссан гэр бүлүүдэд эмгэнэл илэрхийлэх хүн ёсны мэдрэмжтэй байх ёстой. Харамсалтай нь энэ төрөөс ийм мэдрэмж хүсээд ч нэмэргүй бололтой, эрх мэдэл, албан тушаалын төлөө үхэн хатан тэмцсэн мэдрэмжгүй, сэтгэлгүй, хүнлэг бус махан толгойнууд бидний дээр "заларч" дээ. Харамсал ч багадам.

В.Бат