Өнгөрсөн баасан гаригт болсон Гадаад харилцааны сайдын зөвлөлийн хуралдаанаар Малайзад Монгол Улсын консулын төлөөллийг нээх асуудлыг хэлэлцжээ. Гадаад харилцааны яамны Консулын газрын захирал Ш.Сүхбаатар ийм санал дэвшүүлж, Л.Болд сайд уг асуудлыг нэн чухал хэмээн онцолсон байна.  Салбарын яам сая чухалд тооцсон уг асуудлыг бямба гаригийн Засгийн газрын хуралдаанд шуурхай асуудал болгон оруулна гэсэн ч сайд нарын хэлэлцэх зүйлс дунд байсангүй. Ямартай ч асуудал болгон тавьсан нь сайшаалтай. Гэвч хоёрын хоёр хүний амины дараа сэхээ авсан салбарын яам, төр засгийг хэтэрхий хойрго хандсаныг хэлэх хэрэгтэй. Эхний тохиолдол Ш.Алтанхуягийн хэрэг явдал Монгол Улсыг санаандгүй, санамсаргүй байхад гарсан гэж бодъё. Товчхондоо түүний амь нас хайран ч золиос болон байж, эх орондоо сануулга өгсөн. Гэвч ааваас нь өөр хэн ч түүний төлөө дуугараагүй. Дараа нь монгол оюутнууд хар тамхины хэрэгт холбогдож, өнөөдөр ч хэрэг нь эцэслэн шийдэгдээгүй. Эцэг эхээс нь өөр санаж сарвайх зүйлгүй учраас мөн л үл тоомсорлоостой. Ийн Монгол Улсыг иргэнээ малнаас дор үзэж байх хооронд бас нэг монгол бүсгүй хүний нутагт амь насаа алдав. Монгол хүн Малайзад амь насаа алдсан хоёр дахь тохиолдол. Муу хэлж, модоор цохидог хэвлэл мэдээллийн хэрэгсэл уг асуудлыг гаргаж тавиагүй бол хэн ч анхаарахгүй л өнгөрөх байсан. Хоёрын хоёр иргэнээ алуулсны дараа тэнд ажиллаж, амьдарч байгаа монголчуудаа харж, хамгаалах тухай ярьж сууна. Хожимдсон ч гэсэн Малайзад ажиллаж, амьдарч байгаа 500 гаруй монгол иргэнийг харж хамгаалах эх орон байдаг гэдгийг сануулах нь зүйн хэрэг. Харин яаравчлаасай.

6

Зөвхөн 2013 оны арваннэгэн сарын байдлаар Монгол Улсын 54 иргэн гадны орнуудад амь насаа алдсан. Бусдын гарт болон учир битүүлгээр нас барсан 4, ослоор үрэгдсэн нь 13, амиа хорлосон нь 6 гэх мэтээр манай иргэд амь насаа алдсан тоо, тохиолдол цааш хөвөрнө. Дээр нь 100 гаруй хүн гадаадад ял эдэлж байна. Тэдний 50 орчим хувь нь Хятадад байгаа бол 10 гаруй хүн Орост, 20 орчим нь Солонгост өргөст торны цаана суугаа. Өвчин л биш бол нас барсан тохиолдол бүрийн ард учир шалтгаан, холбогдох хүн бий. Харамсалтай нь Монгол Улсад үхсэн үү, үхчихсэн гэнэ гэхээс өөр хийх зүйл алга. Мэдэгдсэн нь л 54. Үүний цаана хэд хичнээн нь мэдэгдэхгүйгээр амь насаа алдсныг хэн ч мэдэхгүй.

6

Нэг хэсэг нь амь насаа алдаж, нөгөө хэсэг нь хууль бус үйлдэл хийж харь газар хоригдож байхад санаж сарвайх эх оронтой гэдгийг сануулж, өөрсдөө ч санаж баймаар. Хилийн дээс алхсан хэдхэн монголчууд эзэнгүй мал мэт хөсөр хаягдаж, үнэгүй амь болж, үнэлэмжгүй хөдөлмөрлөх нь даана ч харамсалтай.

:

В.Хэрлэн