"Аргалд явсан ээжийгээ харуулдан суудаг борхон охин чинь том болжээ. Саалийн үнэртэй энгэрт нь наалдаж, оровч, гаравч огтоос салдаггүй охин тань цаг хугацааны жамаар өсөж том болсон байна. Ихийг сураад ирнэ гээд гэрээс гарсан охин чинь ижийдээ очоогүй дөрвөн намартай золгожээ. Хоолоо идсэн үү, дулаан хувцаслаарай гэж өглөө оройдоо утасдахад чинь "ажилтай завгүй байхад залгалаа" гэж уурлан ундууцаж байсан эрхийн тэнэг охиноо уучлаарай, ээж ээ. Энэ орчлонд элэг бүтэн хүний жаргалд ташуурч яваа нь л энэ..." Хөгжмийн ая дууссан ч сэтгэл гэгэлзээд, өөдөөс захидал барин, хүүгээ харуулдах "Эх" алсад суугаа ээжийг минь санагдуулав.