Эцсийн буудлаас эргэж суугаад 21 дүгээр хороолол орлоо. Тэндээс гартаа “Yellow tail” гэсэн бичигтэй шилтэй дарс барьсан бадируун эр автобусанд суусан нь нүдэнд тусав. Эхэндээ түүний барьж яваа дарсыг эмэгтэй хүнд зориулсан болов уу гэж бодтол сайх эр лонхны хүзүүнд зүүлттэй туузан чимэглэлийг тайлаад хаячихлаа.
Өнөөдөр таарсан эгч ч дандаа л ажил гэрийн хооронд жим татуулах дургүй. Харин зав гаргаж өөртэйгээ ярилцах дуртай, дуусдаггүй эрч хүчтэй нэгэн шиг санагдлаа.
Энэ удаад нийтийн тээврийн автобусаар биш “иргэдийн захиалгат унаа” гэх тодотголтой микроавтобусанд сууж Сансар орлоо. Тэнд ч бас нийгмийн амьдрал яваа...
Өвөө бид хоёр өмнөөс ирэх өдөр хоногуудын тухай өөр өөрийнхөөрөө төсөөлөн дэмий л цонх гөлөрсөөр Номын сан хүрээд буулаа. Нээрэн биднийг ямархан цаг хугацаа, он жилүүд хүлээж байгаа бол...
Баасан гарагийн мэнд. Өмнөх тэмдэглэлийн эмээг өрөвдсөн, үр хүүхдийг нь халагласан олон хүн сэтгэгдэл бичжээ. Зарим нь намайг зохиосон гэж загнасан байхыг хараад Баянхошуу орж эмээг хайдаг ч юмуу гэж бодов, хэхэ. Зохиосон зүйлгүй дээ, нийгмийн л нэг дүр энэ. Оршлоо орхиж ээлжит тэмдэглэлээ эхэлж байна.
Хөнгөлттэй эм авахаар 25 дугаар эмийн сан орчмыг зориод буцаж яваа эмээгийн байгаа байдал, яриа хөөрөө жаахан өрөвдмөөр санагдав. Хир даасан куртик, үстэй гуталтай, эм авсан бол уутлахаар зэхсэн жижиг тортой энэ хөгшнийг хараад үр хүүхэд нь гэж ямар хүмүүс байдаг бол гэх бодол эрхгүй төрөв. Эмээгийн чих рүү яваад орчихмоор жижигхэн гар утас жингэнэн дуугарч байна.
Автобусаар зорчихоор амьдралын олон өнгө харагдана. Заримдаа амьдралыг хайрламаар болоод буух бол хааяахан сэтгэл сэмрээд харина. Зовлон, жаргал ээлжилдэг хойно доо.
Эхний эрийг анхны амьдралаа дуусгаж, эхнэртэйгээ хоёр тийш болсондоо сэтгэл жаахан гундуу явдаг юмуу гэж бодсон. Харин хоёрдахь нь гэргий, гэр бүлийнхээ өмөг түшиг гэмгүй сайхан эр хүн. Гуравдахь нь өнгөцхөн дүгнэвэл гэдэс жаахан дундуур, хувцас жаахан тааруу өсч яваа өнөөгийн нийгмийн өөр нэг өнгө төрх.
Адал явдал, амьдралын сайхныг хайж явсан надад хэн нэгний баяр жаргалтай мөчийг хуваалцаж, хожим хамгийн гэгээн дурсамжаа нэхэн санахад нь гэмгүйхэн дурсагдах гэгээлэг төрхтэй нэгэн болж үлдэх сайхан санагдаад "Танай эхнэр Эх нялхаст төрөө юу? Би бас тийшээ явж байгаа юм" гээд хээв нэг худал хэлчихлээ.
“Найз нь Гүндэгтэй суучихдаг байж уу. Тэгсэн бол өдийд төрийн ордонд сууж байх байсан ч юм уу хэхэ...” хэмээн найзруугаа нүдээ ирмэж өсгийт дээрээ донжигносноор бууж одлоо.
Бидэнд хүйтэн санагддаг, битүү цанатай автобус заримд нь түр ч гэсэн дулаацах байр болдог аж. Биеэр болоод насаар арай бага нь “Одоо хоёулаа хаачих уу” л гээд байх. Харин өнөөх нь чимээгүй цонх ширтээд л явах. Итгэлгүй харцтай энэ жаалууд намайг Сүлжмэл ороод буухад суугаад л үлдсэн. Тэд хаа хүрээ бол...
Хий, хоосонгүй, хэлбэр хөөсөн худалгүй инээд, гуниг, баяр, жаргал бидний дунд л алхаж явдаг юм. Оршилоо орхиж хоёрдугаар эгнээнээс такси барихаар зогсоо шаргал үст хөлчүү хүүхэнтэй өөр нэг өглөөг эхлүүлсэн тэмдэглэлээ хүргэе.
Би ерөөс автбоусанд амьдралын өнгө л хайж суудаг. Автобусанд халаас нимгэн нь, хэтэвч зузаантай нь, хайртыгаа зорьж, хань, үрдээ харьж яваа нь гээд өөр өөр өнгө бий...Өнөөдөр ХМК-Офицер чиглэлийн автобусанд сууж төв замаар давхиулсаар Таваншар хүрээд буулаа.
Амьдрал үнэхээр олон өнгөтэй юм. Зарим нь удахгүй хил хаана гэж айгаад уут уутаар нь гурилаа нөөцөлж явахад өөр нэгэн нь шил шилээр нь шар айраг тонгойлгож, нутгийн найзуудтайгаа уулзаж дуулж хуурдсан шиг явна.
Тэдэнтэй зөрж суусан хоёр залуу оюутан бололтой. Амралт нь эхэлсэн залуус нэгнийдээ очиж гоймон чанаж идэх гэнэ. Өмнөх шөнө шоудсан юмуу даа. Гэр хороололд амьдардаг нэг нь Зайсанд амьдардаг найзындаа очиж усанд орохоор яваа нь ярианаас нь ойлгогдлоо.
Тэр тийм ч дорой нэгэн биш. Уулзаж амжаагүй бүсгүй бүрийн зүгт учрал хайж яваа залуухан эр. Ганц бие хүмүүс гэр бүлийн халуун дулаан уур амьсгал мэдрүүлэг ийм нэгэн баярын өдрүүдэд эрхгүй ганцаардах нь бий
Энэ өдрийн мэнд. Амьдралын нэгэн хэвийн цутгасан мэт ажин түжин байдлыг удахгүй ирэх шинэ он шинэ жилийн дулаахан сураг л чимэж байх шиг.
Өнөөдөр нууцаар зорьж яваа ч өөр нэг өдөр хадаг, сүү болсоор хадам ээж, аавыгаа зорих байхдаа...
Түгжрэл, тэсгэм хүйтэн автобус, хөлөө савчсан ард түмэн...Тийм ээ, энэ миний их хотын амьдрал.
Төсөөл л дөө. Хотын дарга “Хангарьд” ордноосоо гарч төв зам даган чигээрээ алхсаар “Мөнгөн завъяа”-ийн автобусны буудал дээр хүрч очоод түмэн олонтойгоо 20-30 минут автобус хүлээнэ. Автобусанд арайхийн багтаад хаалга голлоод зогсож байтал “Яваад өгөөч ээ, залуу хүн байж бөгсөө даадаггүй юм уу, өөрөө л орвол болоо гэсэн шиг зогсчих юм” гэж хөгшчүүлд загнуулаад л...